The years when I didn’t film


In dit filmblok vangen de makers herinneringen en gevoelens vast die anders zouden vervliegen. Via herinneringen, rituelen en objecten geven zij vorm aan thema’s als liefde, verlies en vergankelijkheid.
Met huid en haar - Jasper van Leeningen
In de documentaire ‘Met huid en haar’ vertellen huisdierbaasjes waarom zij hun geliefde huisdier willen laten opzetten. Zij kiezen ervoor om hun viervoeter niet te begraven of te cremeren als deze overleden is. De baasjes geven woorden aan hoeveel geluk en troost hun huisdier gaf en ook welke rol het dier speelde in hun leven. Allemaal hebben ze hun eigen redenen om te kiezen voor het laten opzetten. De film volgt ondertussen alles wat er komt kijken bij het opzetten van hun huisdieren. Na het opmeten van alle ledematen, het villen, schoonmaken en looien van de huid gaat de taxidermist het huisdier als een soort beeldhouwer recreëren. Hij plaatst de botten en de schedel en modelleert het lichaam met schuim en klei. Vervolgens kleedt hij het huisdier opnieuw aan met de vacht. Als de taxidermist klaar is komen de baasjes hun huisdier ophalen om deze weer thuis te brengen.
Blau - Antonia Rehnen
Blau reflecteert op de confrontatie met eenzaamheid, waarbij de natuur en de esthetische schoonheid en diepte van een kleur troost bieden.
De jaren waarin ik niet film - Froukje van Wengerden
Filmisch essay over de chaotische beleving van tijd waarin de filmmaker via intieme briefwisselingen, stilstaande foto’s van haar geboortegrond en archiefbeelden uiting geeft aan haar transformatieve ervaring van het moederschap.
Wie schrijft die weet - Sibirch Wijnia
Waarom schrijven we in notitieboeken? Wat voor verhalen verschuilen zich in de notities die we nooit met anderen delen? Drie makers openen hun notitieboekje voor ons en laten daarmee een stukje van hun wereld zien.
Slieker Film Blauwe zaal



